Guus Meeuwis

“… was men maar op Brabant zo trots als een Fries.”

Wat een ondoorgrondelijke tekstregel is dat toch. In het lied waaruit deze regel komt, wordt in alle toonaarden bezongen hoe geweldig het in onze Nederlandse provincie Brabant is.

Zo brandt er volgens de volkszanger bijvoorbeeld altijd licht. Terwijl er in Eindhoven al lang geen gloeilampen meer worden gefabriceerd die voor een symbolisch bedrag aan de Brabanders beschikbaar gesteld kunnen worden teneinde de naam Lichtstad een provinciale uitstraling te geven.

Ook is er sprake van een té stille stad, waar Guus Meeuwis in zijn eentje ronddoolt. Het bevreemdt mij echter zeer dat er tijdens het zingen van dit lied, waarbij de artiest begeleid wordt door een luid klinkend orkest, tegelijkertijd een hinderlijke stilte kan heersen.

Maar goed, pas écht wonderbaarlijk wordt het, als de heer Meeuwis suggereert dat de Friezen trotser zijn op de provincie Noord-Brabant dan de Brabanders zelf!“… was men maar op Brabant zo trots als een Fries.”