Mien nieje pakjen Drum

Toen ik een jaor of vieftiene was begon ik met roken. Eerst stiekem een ekregen sjekkie opstaeken met mien kameraod den al rookten. En later stak ik mien aegen pakjen Drum trots in ‘t baovenzakjen van mien spiekerjekkie. In de loop van de jaoren werd ‘t sjekkie roken een soort van automatisme. I-j dachen d’r nauwelijks bi-j nao a-j d’r ene opstaken. A-j effen argens mossen wachten, a-j effen niks um handen hadden, as ‘t spannend werd, a-j oew een holding mossen geven: effen een sjekkie draeien. Dan wa’j lekker af-eleid en de nicotine deed de rest. Al tientallen jaoren geleden bunt mien vrouw en ik estopt met roken. Radicaal. Op 1 januari 2000. ‘t Veel ons gloepens met! Ok ‘t gemis van effen wat te doone hebben, afleiding en oew een holding geven. Maor in de laatste tied is daor wat veur in de plaatse ekommen, mark ik.En dat is mien mobiele telefoon, Mien nieje pakjen Drum. Elke kere he-k ‘m in de handen, en zit ik d’r op te kieken. Naor de meest unzinnege dingen.Ik zeuke miene prikkels op met dat dink. En as ik de telefoon daor niet veur gebruke dan is ‘t de krante, een book of de televisie. Maor wat, noe ik dizze rare gewoontes gewaar bun ewoddn? Gewoon niks. Wat is d’r mis met gewoon niks? Niks geen prikkels opzeuken. Maor um mi-j hen kieken. Luusteren. Contact maken. Veulen, Genieten. Of juust niet.